Ул – балалар, әти-әниләр, яратып укытучы остазлар, танылган шәхесләр… һәм алар барысы да татарлар.

Минем исемем Алимә (гарәп теленнән ” ‘алимә”) һәм исемемнең мәгънәсе  “белемле, белемгә тартылучы” нәкъ менә безнең “Академия”  эшчәнлегенә туры килә һәм минемчә бу очраклылык түгел. 2018 елда төрле шәһәрләрдә, илләрдә, континентларда яшәүче төрле дулкын мигрантлары булган татарларның балалары өчен беренче дәресләребез үтте. Идея үзеннән-үзе һәм бер мизгелдә барлыкка килмәде. Әле генә аңлыйм, мин бу адымга балачактан бирле әзерләнгәнмен. Мин – чын татар авылын үз күзем белән бер тапкыр да күрмәгән, татар булуның ниндирәк  хис икәнен гел аңларга тырышучы, ләкин татарча сөйләшми торган бала идем. Татар халкының гореф-гадәтләре, татар мәдәнияте, татар теле буенча үземдәге бушлыкларны (пробел) үзлегемнән тутырырга, бу кыйммәтләрне яңабаштан торгызырга өйрәндем, чөнки үз балаларым белән чит телдә сөйләшәсем килмәде.